Najstarsze bilety w kolekcji
12 biletów Warszawskiej kolejki EKD z okresu od 18.12.1943 do 15.07.1944 roku
Ostatni bilet został skasowany 16 dni przed wybuchem Powstania Warszawskiego(1 sierpnia 1944 r.). Na tych biletach sanitariuszka dojeżdżała do szpitala w Milanówku, gdzie pracowała i pomagała rannym. Bilety wraz z informacjami otrzymałam w czerwcu 2018 roku od Pana Tomasza.
Są to bilety EKD, czyli na Elektryczne Koleje Dojazdowe. Spółka akcyjna EKD powstała w 1922 roku w ramach grupy „Siła i światło”. W 1925 r. rozpoczęto budowę linii z Warszawy do Grodziska Mazowieckiego, na podstawie sukcesji wydanej Zarządzeniem Prezydenta RP z 12 listopada 1924 r. ogłoszonej w Dzienniku Ustaw RP nr 100 z dnia 21 listopada 1924 r. Budowy nie zaczęto jednak ani od Warszawy, ani od Grodziska Mazowieckiego. Rozpoczęła się w Komorowie i była prowadzona równolegle w obu kierunkach. Przebieg linii kolejowej w Warszawie znacznie różnił się od obecnego. Biegła ona nieopodal torów Drogi Żelaznej Warszawsko Wiedeńskiej i Nowogrodzką docierała aż do Marszałkowskiej. Budowa trwała zaledwie dwa lata i już w 11 grudnia 1927 r. pierwsi pasażerowie mogli odbyć podróż pierwszą normalnotorową elektryczną koleją w Polsce. Linia do Milanówka powstała dziewięć lat później, w 1936 roku. W styczniu 1940 roku niemieckie władze okupacyjne zarządziły, że przedni pomost pierwszego wagonu EKD będzie przeznaczony tylko dla Niemców.
W latach 1939 – 1945 Elektryczne Koleje Dojazdowe stały się schronieniem dla wielu ukrywających się osób, ponieważ kolejowe umundurowanie chroniło przed zatrzymaniami. Na EKD powstały również komórki oporu. Prowadziły one wywiad i kontrwywiad oraz przerzucały broń, a sami pracownicy kolei ostrzegali podróżujących przed łapankami i rewizjami.
W 1951 roku Elektryczne Koleje Dojazdowe zmieniły nazwę na Warszawska Kolej Dojazdowa. Nazwa ta funkcjonuje do dziś.
Źródło: wkd.com.pl
Jednym z inicjatorów budowy EKD był Stanisław Wilhelm Lilpop. Cytat ze strony podkowalesna.pl :
“Urodził się w 1863 r., był synem znanego warszawskiego przemysłowca i współwłaściciela fabryki wyrobów żelaznych „Bracia Evans” (później „Lilpop, Rau i Loevennstein”). Po ojcu odziedziczył majątek Brwinów, w skład którego wchodził folwark Wilhelmów
– przemianowany następnie na Podkowę Leśną. Był współwłaścicielem spółki „Siła i Światło”, która zrealizowała budowę Elektrycznej Kolei Dojazdowej na trasie Warszawa – Grodzisk Mazowiecki przez Podkowę Leśną. W 1927 roku dla córki – Anny i jej męża Jarosława Iwaszkiewicza wybudował willę na 45 – hektarowym terenie, który nosi nazwę Stawisko. Obecnie mieści się tam Muzeum Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów. Pasją Stanisława Lilpopa było myślistwo – brał udział w safari w Afryce, był wiceprezesem Polskiego Związku Stowarzyszeń Łowieckich i założycielem Warszawskiej Spółki Myśliwskiej i Fabryki Nabojów”. Zmarł tragicznie w 1930 r.”.
Dziękuję Panie Adamie za uzupełnienie wiedzy 🙂